De afgelopen twintig jaar is er veel onderzoek gedaan naar de manier waarop het kind leert spreken. Met behulp van nieuwe technologieën zijn veel wetenswaardigheden boven water gehaald. De resultaten blijven echter beperkt tot de fysieke wereld. Deze verhandeling richt zich op de vraag: wie zijn de onzichtbare helpers van het kleine kind bij dat grote wonder dat we de kindertaalverwerving noemen? Met de hulp van de antroposofie van Rudolf Steiner gaan wij op zoek naar antwoorden op deze vraag. Frits Burger (1953) is Oudgermanist en psychosociaal werker. Van zijn hand is eerder verschenen ‘Biografie en en verhaal: verhalen die licht werpen op de levensloop’ (Christofoor, 2008) en de serie Taal Stroomt.

“Waarheid vinden is niet het resultaat van een proces, maar een explosie” - Nisargadatta Maharaj - Het is niet voor niets dat je dit boek in je handen hebt genomen. Dat zal je zeker duidelijk worden als je het boek gelezen hebt. De inhoud van het boek kan je leiden naar een andere, diepgaande zienswijze op het leven wat je tot dusverre hebt geleid. Lees het boek met je zintuigen, je moet het proeven als een exquis gerecht. Ervaar het lezen als een bonbon, die smelt op je tong, waarbij je de smaken verkent. Laat de tekst en laat de inhoud ronddwalen in je geest. Proef de tekst, bekijk en ervaar het van alle kanten. Beredeneer de tekst niet. Laat het in je neerdalen. Het mooiste wat mij als schrijver van dit boek kan overkomen, is dat jij lezer, het mag toepassen in je dagelijks leven. Dan heeft het schrijven van dit boek zijn nut bewezen. Al zou het maar voor één lezer zijn. In dit boek draait het om de vragen: Wie was je voor je geboorte, wie ben je nu en waar ga je na je lichamelijke dood naartoe? In dit boek staat een metafoor beschreven om helder te krijgen hoe inzicht tot stand kan komen over wat je eigenlijk bent: de oceaan is in rust, er is geen wind, er zijn geen golven. Dan steekt er wind op en worden er golven geschapen. Iedere golf vindt zichzelf uniek en wil een hogere en mooiere golf zijn dan de golven voor en achter hem. Maar dan ontstaat er iets van een aha-erlebnis: hé, ik ben water en die golven voor en achter mij zijn ook water. Als de aandacht van de golf zich steeds meer richt op het water dan op zijn golf-zijn, dan wordt het steeds helderder dat er niets anders is dan water. Er wordt door de golf gezien dat alle golven dat ene water zijn. Dus kun je als golf houden van de andere golven, want alle golven zijn Eén. Dan is het niet meer belangrijk om jezelf te vergelijken met die andere golven. Al die golven zijn niets anders dan een uitdrukking van hetzelfde water. Golven en water zijn Eén. Jij en je grootste vijand en je grootste vriend zijn Eén.